باكتريهاي سودوموناس (Pesudomonas Bacteria): باكتري‌هاي سودوموناس باكتري‌هاي خاكزي هستند كه در خاك سبب ترشح سيدروفور شده و جذب آهن و برخي ديگر از عناصر ريزمغذي نظير روي را امكان‌پذير مي‌سازد.  باکتريهای جنس سودوموناس، از خانواده Pseudomonadaceae كه به شکل ميله‌اي راست يا كمي خميده، دارای تاژك قطبي، بدون اسپور و گرم منفي مي‌باشند. اين باكتري‌ها هوازي و از نظر منبع انرژي و كربن كموارگانوتروف‌ هستند. از نظر نيازهای غذايی گونه های سودوموناس نياز غذايی بسيار ساده ای دارند. در شرايط آزمايشگاهی در محيط‌های حاوی مقداری ماده آلی در pH خنثی بخوبی رشد می کنند. از مهمترين اين محيطها King'B است. متابوليسم گونه‌های سودوموناس تنفسی بوده وحالت تخميری ندارند. اين باکتريها قادرند از 150 ترکيب آلی بعنوان منبع کربن وانرژی استفاده نمايند. در سالهاي گذشته گونه‌هاي سودوموناس طبق طبقه‌بندي محققين باكتري‌هاي جنس سودوموناس را بر اساس مطالعات همساني rRNA/DNA به پنج گروه تقسيم‌بندي كردند. از پنج گروه مذكور اخيرا فقط گروه I در جنس سودوموناس ابقا شده و بقيه در جنسهاي جديد ويا موجود قبلي جاي گرفته اند. گروه I ، بعنوان بزرگترين گروه انواع فلورسنت را در خود جای داده است. وجه تمايز سودوموناس‌های فلورسنت از ساير سودوموناس‌ها، توليد پيگمانهايی است که در برابر نور طول موج کوتاه فرابنفش (254 نانومتر) بويژه در شرايط کمبود آهن خاصيت فلورسانس دارند. به اين پيگمان‌هاي با خاصيت فلورسنت و محلول در آب سيدروفور (siderophore) و اختصاصاً در مورد سودوموناس‌ها پيووردين يا سودوباكتين گفته مي‌شود. از مهمترين گونه های فلورسنت مي‌توان به P. fluorescens ، P. putida، P. aeruginosa  و همچنين پاتوژنهای گياهی نظير P. syringae  و P. cichorii  اشاره نمود. براي افتراق گونه‌هاي فلورسنت پاتوژن‌هاي گياهي از ساير فلورسنت‌ها از آزمون آرژينين‌دي‌هيدرولاز استفاده مي‌شود، كه پاتوژن‌هاي گياهي آرژينين‌دي‌هيدرولاز منفي مي‌باشند. آزمون‌هاي ذوب ژلاتين، استفاده از قند ترهالوز، رشد در دماهاي 41 و 4 درجه سانتي‌گراد از مهمترين شاخص‌هاي تفكيك گونه‌هاي P. fluorescens ، P. putida  و P. aeruginosa  است